informacje

Coraz większa liczba dzieci ma kontakt z komputerem od najwcześniejszych lat życia. Obcowanie z komputerem ma wiele zalet, ale także wiele zagrożeń. Komputer nie powinien zastępować dziecku kontaktów i zabawy z rówieśnikami lub rodzeństwem, tworzenia więzi w gronie rodziny, a w szczególności nie może stać się podstawową formą spędzania wolnego czasu. Dlatego rodzice powinni sprawować kontrolę nad tym, w jaki sposób dziecko korzysta z komputera.

Duży problem stanowi Internet. Zagrożenia dla dzieci wynikają nawet nie z samego korzystania z internetu, co ze złej woli ludzi dorosłych chcących wykorzystać naiwność i łatwowierność dzieci. Czujności trzeba dzieci nauczyć i to najlepiej przez ćwiczenia. Musi się to stać analogicznie do ćwiczenia unikania rozmowy z nieznajomymi na ulicy, w parku, lub przez drzwi mieszkania podczas nieobecności rodziców.

Należy sobie zdawać sprawę z trudności, z jakimi napotyka się dziecko w tej sytuacji. Wchodzi w cyberprzestrzeń, która sama z siebie jest dla dziecka czymś prawie magicznym. W tej nienamacalnej przestrzeni czyhają zagrożenia, które nie będą odczuwalne natychmiast ale po pewnym czasie. To jest dla dziecka na prawdę wyskoki poziom abstrakcji. Dlatego też rozmowa na temat ostrożności przy zawieraniu nowych znajomości w sieci, musi być przeprowadzona z dużą rozwagą. Bez straszenia, acz stanowczo i konkretnie.

Wychowawca i rodzic powinien pamiętać, że:
a) najbezpieczniej jest, gdy dziecko korzysta jedynie ze stron bezpiecznych - utworzonych dla młodych użytkowników
b) jeżeli dziecko ma dostęp do komunikatorów internetowych - musi być przy tym nadzorowane
c) dziecku trzeba przypominać, że są informacje, którymi nie można dzielić się z innymi (dotyczące spraw osobistych, rodzinnych, majątkowych) ze wszystkimi ludźmi, a szczególnie przypadkowymi
d) można też dziecko nauczyć stanowczego odmawiania (tego, że zawsze może powiedzieć "nie", a w ostateczności wyłączyć komputer)
 

Rodzicu!
Jeżeli:
- Twoje dziecko ciągle siedzi przed komputerem
- nie masz siły do namawiania go, żeby zajął się czymś innym
- boisz się, że z dzieckiem dzieje się coś niepokojącego
- nie jesteś przekonany, czy to co ogląda dziecko jest przeznaczone dla niego
te informacje są dla Ciebie
Zacznij się niepokoić gdy:
- Dziecko wpada w ciągi komputerowe.
- Siedzi po kilka godzin bez przerwy, nie może się oderwać.
- Jest rozdrażnione, gdy nie może skorzystać z komputera.
- Zaniedbuje inne ulubione zajęcia na rzecz komputera.
- Jego zaangażowanie w świat wirtualny przynosi szkody w realnym, np. nie odrabia lekcji, zaniedbuje przyjaciół.
- Ucieka przed rzeczywistymi problemami w świat wirtualny.
- Używa komputera, by poprawić sobie nastrój.
- Próbuje ograniczyć ilość czasu spędzonego przed komputerem lecz to mu się nie udaje.
Gdy zaczynasz mieć obawy, że twoje dziecko (podopieczny) się uzależnia:
1. Pamiętaj, że to poważna sprawa i nie wymagaj, by dziecko po prostu "rzuciło" komputer.
2. Powiedz dziecku, że widzisz problem, choćby zaprzeczało.
3. Nazwij niepokojące Cię zachowania i ich konsekwencje.
4. Przygotuj się na to, że nastolatek może nie dostrzegać problemu i nie mieć motywacji do zmiany, dopóki nie znajdzie się w poważnym kryzysie.
5. Poszukaj pomocy u specjalisty.
6. Współpracuj, poznaj plan terapii.
7. Dodawaj odwagi, okazuj że kochasz, mimo że nie akceptujesz jego zachowania.
8. Pozwól mu ponosić odpowiedzialność i koszty uzależnienia.
9. Bądź stanowczy i konkretny, nawet jeśli łatwiej uwierzyć w zapewnienia dziecka, że kontroluje swoje zachowanie.
10. Nie zapomnij, że osoby uzależnione tworzą system usprawiedliwiania i zakłamywania rzeczywistości.
11. Twoja jasność, szczerość i konsekwencja w pilnowaniu umów może być pomocna.
12. Pomóż zastąpić uzależnienie od komputera innymi czynnościami, które zaspokajają podobne potrzeby i wypełniają wolny czas.
13. Doceniaj zmiany i osiągnięcia.
14. Poszukaj wsparcia dla siebie podczas długiego procesu pomagania dziecku.
15. Nie jesteście jedyną rodziną z takim problemem.